Copyright © 2023 Mols Poëzie Atelier.be : Alle rechten voorbehouden
Klik op het logo om verder te gaan
Het Mols PoëzieAtelier beheert de PoëzieRoute langsheen de Nete. Dit gedichtenparcours maakt deel uit van de stadswandeling 'Spijkers met koppen' (brochure te verkrijgen bij de Dienst Toerisme). De PoëzieRoute wordt 4x per jaar vernieuwd. De langs het water opgestelde gedichten zijn ook hieronder te vinden.
Het onafscheid
Een avond van vergeten zijn
zal dit een avond worden van
alle nooit vergeten dingen,
wanneer de winter keert,
maar zonen noch dochters
uit hun graf weerkeren?
Dus wanneer de winter keert
in de verte en aan mijn deur,
leg mijn woorden dan niet neer
als zomaar sneeuw,
zal ik ooit vergeten
al die dingen
als ik doezel bij de haard?
Een avond dat je ging,
doch nooit gaat,
zolang mijn herinnering maar
een stempel draagt van jou.
Laat een winter
winter wezen
tranen voor bitter
een oude moeder
met wat dingen.
Annie Jansen
Naar boven
Een avond van vergeten zijn
zal dit een avond worden van
alle nooit vergeten dingen,
wanneer de winter keert,
maar zonen noch dochters
uit hun graf weerkeren?
Dus wanneer de winter keert
in de verte en aan mijn deur,
leg mijn woorden dan niet neer
als zomaar sneeuw,
zal ik ooit vergeten
al die dingen
als ik doezel bij de haard?
Een avond dat je ging,
doch nooit gaat,
zolang mijn herinnering maar
een stempel draagt van jou.
Laat een winter
winter wezen
tranen voor bitter
een oude moeder
met wat dingen.
Annie Jansen
Naar boven
Deeltjes
De deeltjes van het licht
worden bijna tastbaar
en spatten weelderig uiteen
op hei en dennenbomen
en achter de glinstering
op water
over alle regenbogen.
dre
Naar boven
De deeltjes van het licht
worden bijna tastbaar
en spatten weelderig uiteen
op hei en dennenbomen
en achter de glinstering
op water
over alle regenbogen.
dre
Naar boven
Roodborstje
daarnet zag ik je
de sneeuw nog niet verdwenen
een kruimel uit het vogelhuisje
als ik verdrietig ben wil ik wenen
poes zal je niet meer storen
de tuin is nu voor jou
verdriet kan je niet horen
poes, waar ik van hou
roodborstje, huppel vrolijk rond
poes loopt op haar laatste pootjes
pik de kruimels van de grond
straks legt poes de laatste loodjes
de laatste sneeuw
kom morgen weer, het gras zal groener zijn
maar voor poes is het de laatste keer
en even doet dat pijn
Frans Slegers
Naar boven
daarnet zag ik je
de sneeuw nog niet verdwenen
een kruimel uit het vogelhuisje
als ik verdrietig ben wil ik wenen
poes zal je niet meer storen
de tuin is nu voor jou
verdriet kan je niet horen
poes, waar ik van hou
roodborstje, huppel vrolijk rond
poes loopt op haar laatste pootjes
pik de kruimels van de grond
straks legt poes de laatste loodjes
de laatste sneeuw
kom morgen weer, het gras zal groener zijn
maar voor poes is het de laatste keer
en even doet dat pijn
Frans Slegers
Naar boven
kerstrondeel
zo duidelijk kan een boodschap zijn
allang vertaald in alle talen
geen ruzie over mijn en dijn
zo duidelijk kan een boodschap zijn
die van wat water bij de wijn
dat geld geen vrede kan betalen
zo duidelijk kan een boodschap zijn
allang vertaald in alle talen
Jacqueline Booij
Naar boven
zo duidelijk kan een boodschap zijn
allang vertaald in alle talen
geen ruzie over mijn en dijn
zo duidelijk kan een boodschap zijn
die van wat water bij de wijn
dat geld geen vrede kan betalen
zo duidelijk kan een boodschap zijn
allang vertaald in alle talen
Jacqueline Booij
Naar boven
witte kerst I
Je at teveel van de fazant
en de banana-split
nu lig je in de lappenmand
o schat wat zie je wit
witte kerst II
in de salon
staat fier de opgetuigde kerstboom
de radio speelt zacht white christmas
buiten woedt een zware sneeuwstorm
plots waait het raam wild klappend open
een ongewenste wintersfeer verschijnt in de salon
alleen de kerstboom glanst van witte vreugde
witte kerst III (2010)
jarenlang waren de winters open
stormen en regenval
markeerden het geboortefeest
nu storten kerken in
vliegtuigen kunnen landen noch vertrekken
door files met een lengte van de landsgrens
zijn velen veel te laat om ook maar iets te vieren
eindelijk - witte kerst
de kerk van Diepenbeek B stortte
in de Kerstnacht van 2010 in
onder het gewicht van de sneeuw
Yoob
Naar boven
Je at teveel van de fazant
en de banana-split
nu lig je in de lappenmand
o schat wat zie je wit
witte kerst II
in de salon
staat fier de opgetuigde kerstboom
de radio speelt zacht white christmas
buiten woedt een zware sneeuwstorm
plots waait het raam wild klappend open
een ongewenste wintersfeer verschijnt in de salon
alleen de kerstboom glanst van witte vreugde
witte kerst III (2010)
jarenlang waren de winters open
stormen en regenval
markeerden het geboortefeest
nu storten kerken in
vliegtuigen kunnen landen noch vertrekken
door files met een lengte van de landsgrens
zijn velen veel te laat om ook maar iets te vieren
eindelijk - witte kerst
de kerk van Diepenbeek B stortte
in de Kerstnacht van 2010 in
onder het gewicht van de sneeuw
Yoob
Naar boven
Wandeling
Lopen zou nu zonde wezen
enkel kijken
naar een wereld
van spiegels en zijde
en parels in de lijnen
van het spinrag,
de glimlach
van de winter
die jij voor mij verzon.
Komt straks de avond
van het haardvuur
de stilte
het boek
jij
het haardvuur
het boek
de stilte
jij
En morgen is het nieuwjaar
en alles wit.
Jos Deckx
Naar boven
Lopen zou nu zonde wezen
enkel kijken
naar een wereld
van spiegels en zijde
en parels in de lijnen
van het spinrag,
de glimlach
van de winter
die jij voor mij verzon.
Komt straks de avond
van het haardvuur
de stilte
het boek
jij
het haardvuur
het boek
de stilte
jij
En morgen is het nieuwjaar
en alles wit.
Jos Deckx
Naar boven
nachtvorst
ik leg me weer te slapen in jouw dode hoek
er is geen betere plek om weg te gaan
als de maan mij zacht maar dwingend roept
blauw is de nacht waarin een boot
te wachten ligt op de sleper die bevrijden kan
de stuurloze schipper zonder mastbereik
versnippert telefoongidsen van voorbijgegleden jaren
morgen zal een schaatser mijn verdwaalde naam
met krullen boven het water van de zwaaikom schrijven
op de bodem rust sinds lang een kopermunt
van mijn gedroomde koningin
het nu nog bevroren riet weet haar naam niet
te verzwijgen als de lente komt
paul vincent
Naar boven
ik leg me weer te slapen in jouw dode hoek
er is geen betere plek om weg te gaan
als de maan mij zacht maar dwingend roept
blauw is de nacht waarin een boot
te wachten ligt op de sleper die bevrijden kan
de stuurloze schipper zonder mastbereik
versnippert telefoongidsen van voorbijgegleden jaren
morgen zal een schaatser mijn verdwaalde naam
met krullen boven het water van de zwaaikom schrijven
op de bodem rust sinds lang een kopermunt
van mijn gedroomde koningin
het nu nog bevroren riet weet haar naam niet
te verzwijgen als de lente komt
paul vincent
Naar boven
Boerderij in de sneeuw
Achter de bomen schuilt een hofstee
die met mens en dier stil en gedwee winter is.
En onbetast onder een sneeuwen kleed,
te mooi om zwaar te wegen, de koude vergeet.
Alles op slot gesneeuwd, tak en dak torsen tevreden,
zonde is het deze kuisheid te betreden.
Stallen vol levensmoed, schuren vol zoet,
binnenskamers wordt er warm en goed gegeten.
De vogels worden weer vergeten.
Paul Sannen
Naar boven
Achter de bomen schuilt een hofstee
die met mens en dier stil en gedwee winter is.
En onbetast onder een sneeuwen kleed,
te mooi om zwaar te wegen, de koude vergeet.
Alles op slot gesneeuwd, tak en dak torsen tevreden,
zonde is het deze kuisheid te betreden.
Stallen vol levensmoed, schuren vol zoet,
binnenskamers wordt er warm en goed gegeten.
De vogels worden weer vergeten.
Paul Sannen
Naar boven
nieuwe maan
in de weerkaatsing
van het eeuwige vuur,
waardige wenteling van
witgekoelde warmte
steeds weer nieuw word je nooit oud
van zilveren sikkel tot volle ronding,
-geliefden kunnen er nauwelijks op wachten!-
in navolging van kosmische wetten
herhaal je al lichtjaren lang nauwgezet elk kwartier
slapeloze schaapjes schuiven intussen
stilletjes sluimerend de nacht op
tot bij je schoonste schijngestalte
fijntjes, kleintjes, mollig, wollig,
netjes egaal of licht gesluierd
blije dagen breng je tot leven
donkere nachten diepen deemoed op
maar zelfs de grauwste gedachte
heeft jou nog nooit verhinderd te glanzen
laat me schemeren
in je zinderzachte schijnsel,
het grote licht
dreigt mijn dromen te ontnemen
lang nadat de zon voorgoed verdwenen zal zijn
zal jij minzaam blijven toekijken en misschien ook glimlachen
bij mijn talloze bovenmaanse
mijmeringen
Wivine Vanmechelen
Naar boven
in de weerkaatsing
van het eeuwige vuur,
waardige wenteling van
witgekoelde warmte
steeds weer nieuw word je nooit oud
van zilveren sikkel tot volle ronding,
-geliefden kunnen er nauwelijks op wachten!-
in navolging van kosmische wetten
herhaal je al lichtjaren lang nauwgezet elk kwartier
slapeloze schaapjes schuiven intussen
stilletjes sluimerend de nacht op
tot bij je schoonste schijngestalte
fijntjes, kleintjes, mollig, wollig,
netjes egaal of licht gesluierd
blije dagen breng je tot leven
donkere nachten diepen deemoed op
maar zelfs de grauwste gedachte
heeft jou nog nooit verhinderd te glanzen
laat me schemeren
in je zinderzachte schijnsel,
het grote licht
dreigt mijn dromen te ontnemen
lang nadat de zon voorgoed verdwenen zal zijn
zal jij minzaam blijven toekijken en misschien ook glimlachen
bij mijn talloze bovenmaanse
mijmeringen
Wivine Vanmechelen
Naar boven