Copyright © 2022 Mols Poëzie Atelier.be : Alle rechten voorbehouden
Klik op het logo om verder te gaan
op een witte minifiets reed ze
door de halfschaduw van hoge bomen
langs de zonbeschenen baan
donker van haar en grote donkere ogen
haar schooltas iets te onhandig
op de bagagedrager
ze was ver te ver weg
later veel later in de bruinste
van alle bruine kroegen
zat ze met haar hondje op de schoot
hij begon tegen het hondje te praten
het reservaat
golden ophelia
wierook en tranen
deden de rest
Dré Bleys
Naar boven
die glimp van een gestalte
opgaand in het stadsgedruis
je hebt mij niet gezien
of misschien wel
maar wat dan nog
ik heb een harnas aan
je pijlen zijn te giftig
toch wenste ik heel even
dat je me had zien staan
Jacqueline Booij
Naar boven
(functioneel aanzoek)
vertellend van dat gave wicht
voor wie ik plotsklaps was gezwicht
omwille van haar lief gezicht
valt het mij niet zo razend licht
je te bekennen dat wellicht
zij mij brutaal heeft opgelicht
een huwelijk was reeds in zicht
haar aangezocht in een gedicht
maar dan tijdens het nieuwsbericht
heeft ze haar hielen rap gelicht
mijn leven is uit evenwicht
wat heeft die griet toch aangericht
ik voel het nu als hoge plicht
wegens mijn toekomst in het zicht
me in te dekken waterdicht
door jou te vragen heel gericht
daar ik denk dat jij mij wel ligt
en jij hebt je nog niet verplicht
maar lieve nicht wel mondje dicht
anders verlies ik mijn gezicht
men zegt toch neef en nicht vrijt licht
yoob
Naar boven
Samen op de bank avondrust delen.
De kreukels gladgestreken, alle plooien gebleven.
De letter t van trouw en thuis staat nog als een huis.
Zij zijn elkaars engel en houvast, snoepen elkaar
genegenheid af. Diamant slijpt diamant.
Tevreden samen blijft de rode draad door hun leven.
Die nooit gevarenlint werd, niets moest onder de mat
of verzwegen. Zij zijn elkaars leeslint.
Een klikken dat niemand hoort. Naar elkaars rust en
voldoening luisteren, maakt dat zalig zitten zwijgen
pas echt praten is.
paul sannen
Naar boven
ik wil mijn leven
maar niet beteren
kan mijn schoenen
nog steeds niet veteren
ik struikel bijgevolg
van elke tree
voor de rest
val ik wel mee
paul vincent
Naar boven
zou je zwichten voor een enkele roos
als je er in het wild wel honderd vindt
ze wurmen zich overal door
ze hechten zich aan elkaar
ze vormen een lust voor het oog
en de bottels die krijg je gratis
hecht je zo en zwicht voor mij
omhels mij omstrengel mij
Walter Luyten
Naar boven
als ik aan je denk
als ik aan je denk
wil ik zo graag
al was het maar
in een rillekille regenbui
van je kunnen dromen
als ik van je droom
wil ik zo graag
al was het maar
in een krakerige voicemail
je stem kunnen horen
als ik je stem hoor
wil ik zo graag
al was het maar
over ons gekoesterd gemis
met je kunnen praten
als ik met je praat
wil ik zo graag
al was het maar
voor heel heel heel efkens
bij je kunnen komen
als ik bij je kom
wil ik zo graag
al was het maar
alleen in een vaag silhouet
je kunnen zien
als ik je zie
wil ik zo graag
al was het maar
met een pinkzachte streling
je kunnen aanraken
als ik je aanraak
wil ik zo graag
al was het maar
met mijn laatste krachten
je kunnen voelen
als ik je voel
wil ik zo graag
al was het maar
bij een dode beuk in hartje winter
je kunnen omhelzen
als ik je omhels
wil ik zo graag
al was het maar
in één van mijn volgende levens
helemaal van jou zijn
Wivine Vanmechelen
Naar boven
Museum
Mijn verwende ogen
herhaalden enkel wat
zij lazen en leerden
en ik schudde wat
gerepeteerde woorden
uit mijn achterhoofd.
Jij las nieuwe verhalen,
legde verborgen geheimen bloot
en plots werd alles weer
jong en licht en vol beweging
wat pas alleen nog maar
archief was en verleden.
Zelfs de grijze trappen
die wij achterlieten
hebben heel even
in jouw stappen
het vermoeden van
iets moois gevoeld.
Jos Deckx
Naar boven
O ga mijn liefste
vlied van mij weg
op de vleugels van Pegasus
want schrijven kan ik niet meer
mijn woorden zijn bevroren
in een kan van ijs.
Zelfs de vossen komen niet dichterbij
want ik ben druk zuchtende
als van iets postnataals
na een doodgeboorte
ei zo nabij
het is genoeg.
O mijn liefste ga nu
je kan hier niet blijven
wat wil je nog allemaal lezen
onzichtbaar is het gevaarte in de mist
daardoor verwond aan hand en ideeën
mijn inkt
o mijn inkt
de pot omgestoten
als wrak aangespoeld.
Annie Jansen
Naar boven