Een klein ding

Als de noordenwind waait om het hardst
lopen alle honden los op de hei
ik zie haar kin dalen in haar sjaal
het is de kou die aan twee kanten snijdt

Ik vervang de hei door het verre strand
en laat de rest voor saai en brak
haar haren zijn voor mij lange draden
uit de zee, strikkend om heel mijn lijf

maar ik laat de wind zijn gang
de golven mogen scheuren tot aan de dijk
stuk voor stuk en strak
als zware hamers die tegels breken

konden mijn honden maar los en vrij
kon ik maar dapper uit haar water
in plaats van erin te verdrinken
ik zie haar kin dalen in haar sjaal.

Annie Jansen

---

Naar boven

avond

vogels fluiten nu nog
hoelang
de warmte is met de zon verdwenen
nog even licht

het duister komt
traag maar zeker
nog even luisteren
naar al die mooie klanken
van fluitende vogels

tot donkerte
mijn zicht belemmert
zal dan ook
dat mooie lied
verstillen

stemmen nog van buren
hoor ik even
naast het gezang
het lustige leven

ik kom tot rust
nog even
achtergrondgeluiden
een trein
het portier van een auto

te donker om te schrijven
het lichtje boven mij floept aan
het wordt koeler
de vogels fluiten ijverig door
maar ik besluit
stop met luisteren naar het gefluit.

Frans Slegers

---

Naar boven

dertig mei

nu de acacia ons bedwelmt
maken we veters los
doen schoenen uit en al wat knelt
het marteltuig dat hindert
in de winter en de herfst

ik weet niet of het de vlierbes is
die onze roes versterkt
het kan even goed de munt zijn
de sering of de rozemarijn

wellicht is het de wijn
het maakt niet uit
laten we vogels spotten
bladerdaksgewijs

Jacqueline Booij

---

Naar boven

Wilde ganzen

er vaart een schip op de rivier
met een bruis voor de kop
een koppel zwanen laat zich bedaard wegduwen
door de boeggolf
het hoog opspattend schroefwater
wordt nerveus gevolgd door krijsende meeuwen
azend op omhooggewervelde buit
een groepje eenden deint mee op de hekgolf
langs de oever
een kraai laat zich een stuk meevoeren
op de top van de mast
een meerkoet duikt bij nadering van het geweld
nog eens vlijtig onder
het schip lijkt hen niet te deren

alleen de wilde ganzen laten zich opjagen
klapwieken telkens in paniek laag over het water
voor het schip uit
en landen zich veilig wanend
weer op het wateroppervlak
slaan elkaar dan opnieuw op de vlucht
tenslotte - alsof ze er genoeg van hebben - naar alle kanten
om dan wild snaterend boven het gevaar
samen te scholen tot een vlucht ganzen
vluchtganzen . . .
schijnbaar niet van deze wereld

Yoob

---

Naar boven

Bloemenweide

Ik heb een kleine bloemenweide gezaaid,
nog niet veel zaaks vandaag,
wat schichtig geel en paars
tussen veel nog ontkennende ruimte.

Maar ik zie hommels en bijen
en ander mij onbekend vliegend gebroed
dat blijkbaar allemaal van mijn bloemen houdt
en zich tegoed doet aan dat lekkers.

Nu nog de vogels en dan kan elke
weldenkende, ecologisch en klimatologisch
verontruste medemens mij om mijn
bescheiden bijdrage loven en prijzen.

En ik,
ik geniet gewoon van schoonheid zonder meer,
lees het dagboek van een dwarsdenker,
glimlach en drink een Duvel, hoogst ongezond.

Jos Deckx

---

Naar boven

hermitage

droog werd de rivier bevonden
zodat de nagelaten stenen
zich lieten stapelen tot de muren

van mijn voorgoed verdwijnen
geen geluid dat mij nog dwingen kan
deze besloten ruimte te verlaten

beschreven als een gestrande pelgrim
de ziener zonder vergezicht
die luchten naar zich toe trekt

en vogels telt in hun vlucht
ben ik voor wie beter weten wil
de man die met wolken praten kan

paul vincent

---

Naar boven

compagnon de route

's nachts vergezelt Baudelaire me
als ik muisstil en zonder te bewegen
wild om me heen sla in mijn dromen
en het leven vergeet
dan komt monter de dood op mij af en
wenkt

bij dageraad maken die beelden plaats
voor de obligate verplichtingen
van alledag en
al vlug verlang ik weer
naar de bedwelmende rust
die intreedt als de avond valt

in het duister koester ik mijn wanen
en beken ik de dood als vriend

Walter Luyten

---

Naar boven

Meedrijven met de wandelende Neet

Wanneer je staat te sterven bij je wensdromen,
zucht in je gemoed smaakt, huilt om wat zich in
je hart verschuilt, wandel dan langs de Neet.

Waar vogels de toon zetten, zwemmers zorgen
wegduiken, dartele vlinders zwaarmoedigheid
vleugels geven, Flora het donker denken kleurt.

Dan verliezen nood- en hartenkreet gewicht en
geheugen, neemt de Neet ze bij de hand, laat ze
spelevaren. Dat is wandelen langs de Neet,
de hoop en kans het onzichtbare te ontmoeten.

Paul Sannen

Dank u Neet, dank voor uw levend water,
uw lange levenslijn in de handpalm van Mol,
het luisteren naar iemand die zwijgt.

---

Naar boven