herinnering

heldere sneeuw vers
als mijn herinnering
geef mijn snoet weer
die rode kinderwangen

mijn ogen tranen
van vlokken vocht
moeke vraag ik
trek het koordje
van mijn kap toe

trek toe hier zo
kom naast me liggen
engel wezen hup
armen op en neer

Annie Jansen

---

Naar boven

Orval

een plaats van stilte
om tot rust te komen
maar als het stormt in je hoofd
is rust zo moeilijk te vinden
voor even kan je vluchten
maar niet voor het leven

wat geweest is is geweest
wat morgen komt kan je niet weten
nu is het tijd om te vergeven

hoe gaat het hierboven

Frans Slegers

---

Naar boven

Iets als...

Zoals een dichter het leven duidt
in termen die nooit eerder
gebruikt lijken te zijn,

zou ik je willen zeggen
met één volle zin,
één zin slechts, klankrijk, melodieus,

zo'n mooie die zelfs hinderlijk
in je hoofd mag blijven hangen,
één met een dieper timbre

die alles zegt wat je al wist, of niet,
dat ik je neurie tot het einde van mijn dagen.
Zoiets.

Jacqueline Booij

---

Naar boven

De spade

De spade
waarmee ik ontelbare malen
zand met cement heb gemengd
en mortel gemaakt, een huis gebouwd
voor hen die mij dierbaar waren.

De spade
waarmee ik ontelbare malen
de grond heb gekeerd, met mest gemengd
vruchtbaar gemaakt, gewassen geteeld
voor hen die mij dierbaar waren.

De spade staat er nog
in de laatste hoop die moet geruimd
laat een ander dat nu doen
ik heb me neergelegd
vervoer me maar naar waar ik rusten kan.

Jos Deckx

---

Naar boven

extremen

van de gouden middenweg afgeweken
naar de zijkanten van te en te gereden en overdreven
teveel bermbeheer te weinig wegverkeer
teveel vistrappen te weinig waterbeheer
alsmaar gedebatteer alsmaar geïrriteer
te linkse of te rechtse extremen
te veel van dit te weinig van dat
te idiote grootte te hoge hoogte
te heet in de hitte te droog met de droogte
ultra extremisme absurdisme
egoïsme narcisme nihilisme
een land van extremen
communicatieproblemen

ludo bruyninckx

---

Naar boven

Net stond je daar nog
In al je pracht en praal
Te schijnen
Te stralen
Te schroeien
Te bloeien
Je warmte kleurde de aarde en deed leven omarmen
Je stralen konden een hart en een ziel verwarmen

En kijk nu
Het laatste seizoen is aangebroken
Samen met de kilte en de stilte kwam ook de winter aan
Een woord niet meer gesproken
Moe en uitgeteld
Uitgeput en uitverteld
trekkende vogels in de lucht
Voorspelden het einde in hun verre vlucht

Maar ik zie je daar nog
In al je praal en pracht
Schijnen en stralen
En dat beeld dat vertel ik in mijn verhalen

Nicole Barth

---

Naar boven

de jaren stilletjes


in lang vervlogen tijden
passeerde er weleens een stoet
allerlei prullaria
snoep vlaggetjes fluitjes
vlogen dan kwistig door de lucht
om zo een laatste hebbeding te vangen
moest je je wel reppen
als je erop blies strekte het zich
of zo van die klikkertjes blikken speeltjes
met bladveertje waar je moest op knijpen
iedereen kreeg je ermee aan het schrikken
allemaal promotie
pr in de huidige spraak
voor ons was het feest
met omzeggens niets was iedereen tevreden

Walter Luyten

---

Naar boven

Laat het verleden
een toorts zijn
die je pad mag verlichten ...

Laat de toekomst
een toorts zijn
die je helder doet zien ...

Laat het heden
tussen die twee toortsen in
de juiste warmte bieden
om erbij stil te kunnen staan ...

Wivine Vanmechelen

---

Naar boven