Het Mols PoëzieAtelier beheert de PoëzieRoute langsheen de Nete. Dit gedichtenparcours maakt deel uit van de stadswandeling 'Spijkers met koppen' (brochure te verkrijgen bij de Dienst Toerisme). De PoëzieRoute wordt 4x per jaar vernieuwd. De langs het water opgestelde gedichten zijn ook hieronder te vinden.
zo zie je maar weer dat ook regen zich schuin kan afzetten tegen het dakraam en daarbij kogels van hagel schiet dat wanneer de strakke sanseveria's staan te lachen in hun droge pot drie op een rij beneden onbeschaamd met alle voorbijgangers dat ik niet blaak van dat zelfvertrouwen te lachen met voorbijgangers in hun natte zondagskleren deze morgen bij het opstaan heeft de oudste van de katten weer brokjes gebraakt zo kan het maar weer
De winkel van Marie is dicht, koolteerluchtjes zijn verbannen, maar voor de oude schippersherberg staan de parasols weer open. De sluis versast de zomerboten. Het ijzerwerk van zijn lekke deuren draagt toeristisch blauw.
Wij varen mee op het terras, kennen de trucs van het manoeuvreren. De beste stuurlui staan aan wal. Kom we drinken nog een laatste. Misschien schuift er een kempenaar, eentje die nauwelijks lijkt te passen, tussen de met alg begroeide muren. Hier mag de zomer eeuwig duren.
leemtes en gemis in het leven zijn onzegbaar niet uit te leggen niet te bevatten niet te rationaliseren vormen een tot barstens toe gevulde leegte of is het de uitgedroogde bedding van een vergeten levensdroom
Slimme mensen zeggen dat dit virus een kroontje draagt, ik heb het altijd geweten, gekroonde hoofden zijn verdacht. Maar onze Filip, lees ik, heeft maskers uit China gehaald, heb ik over zijne doorluchtigheid dan toch verkeerd gedacht.
Voorts doet deze epidemie met mensen de vreemdste dingen, we ontdekken rust, onze tuin en buurt en zoveel trage wegen. Laatst hoorde ik zelfs de grootste zuurpruim een liedje zingen over zorg en gezondheid, andere muizenissen werden verzwegen.
Ook schijnt een lentezon vreugdevol op bijna verlaten wegen. Mensen wandelen, groeten, zeggen hoorbaar goedemorgen, zijn blijkbaar de uren en hun beslommeringen plots vergeten, alle dringend te doene dingen zijn nu ver en veilig opgeborgen.
Ik zou reizen, vakantie houden, zoals door de boekskes wordt gesteld, tarara, ik lees in mijn zetel de mooiste boeken die ooit zijn geschreven, reis door mijn atlas en luister naar prachtige verhalen op de radio verteld. Vind ook de vele verloren tijd die ik in alle drukte vergeten was te leven.
Jammer toch dat het kroontjesbeestje achter het hoekje blijft staan loeren, en vreemd is het dat door mijn nu zorgeloze wereld dood en ziekte razen. Zullen wij, als ooit de tijden komen dat we het virus kunnen vloeren, ons nog herinneren hoe anders voor hen die werden gespaard, deze dagen waren.
o zon laag boven de kim zinkend achter een muur van co2 schuldloos maar verguisd schijn je de warming-up toe
de zee reikt ons tot de lippen op groenland wijn- en stedenbouw een nieuwe naam voor de ijszee kale verdroogde akkers vader rijn verworden tot een wetering
ignorante leiders door onwetenden op een voetstuk gezet hun statement werd ons testament hun eed was meineed
vanaf de eerste symptomen te weinig ondernomen geen weg terug op het sterfbed o zon zalige warmte ontaard in een vloek
Hij was één gevoel van tekort en eenzaamheid, was nergens nodig, werd nergens verwacht. Schuldig verklaard omdat ie voor zijn verdwijnen reeds een lege plek was.
Wachtte op niets en niemand, leefde per dag zonder agenda of plan B, zonder enig talent voor afgunst of bewondering voor het wereldse gekkenspel van groei en cijfers.
Lag nooit aan de chemo van innovatie en ambitie, kende geen deadlines of gele trui. Carrièretijgers boden geen horizon, enkel hun misselijk makende maskers van corruptie, machtsdrang en eigenbelang.
Hij berustte in het lot van hen die de beste wilden zijn. Bleef gewoon een verzamelaar van onverschilligheid met de eeuwige jeugd van tevredenheid. Zonder finish in zicht.
je maakt me week na week en zacht de nacht ... de dag voor dag en dauw druppelt de droom steeds verder weg bij zon en maan op dins en woens bliksemsnel de donder voorbij luchtig en vrij dag net voor zater week voorbij gevlogen gezweefd in jouw wereld op een wolkje hoog boven mij
je maakt mijn dag weer goed goed weer of anders als het niet anders kan met nattigheid drupt alles samen tot meer en meer verbondenheid bij 'n natje en 'n droog je tranen nu maar weer jou lezen, herlezen, naar jou schrijven, herschrijven besluiteloze buien van traag of toch maar gauw je zo graag te willen zeggen hoeveel ik van je hou
je maakt dit tot het uur van waarheid vol halfvol de maan, het hart halfleeg, leeg de rede, de melk gulzig opgedronken tot op de bodem van de kelk in gedachte verzonken voor jou liever milkshake heb ik onthouden in je ogen verdronken onzichtbaar van streek mag het ophouden om niet steeds heen en weer als een pendel of weg geslingerd te worden ben echt meer en meer van je gaan beginnen te houden
en als je dan groter bent geworden zulke dingen gebeuren nu eenmaal puzzel ik voor jou een stamboom bijeen zodat ook jij nakomeling blijkt te zijn van iemand dapper als karel de kale ik zal wimpels voor je planten in de voortuin een gracht graven rondom ons huis op krediet een brug van wrakhout bouwen en jouw bloed blauw kleuren met het sap van de jeneverbes lepel nu je bordje leeg weldra worden we belegerd maar we hebben nog genoeg te eten overgeven doen we nooit
start aan de molenhoek en plaats je parkeerticket ga richting wandelweg naast de molse nete ontzie mindervaliden ga opzij voor rinkelende fietsers wijk uit voor geketende hondjes neem notie van aanwezige diversiteit kijk uit op kruisende wegen beslis aan de kerk over de duurtijd van je ommetje mol wandel terug op het voetpad laveer heen en weer op de beschikbare plaats om tegemoetkomende trafiek te vermijden zoek ondertussen naar een geschikte gelegenheid om van de drukte te bekomen